ALDAKETAK

Zerbait aldatzen ari da. Eta hori ona da. Ez dut esango 68ko maiatzaren antzeko iraultza batean sartuta gaudenik, baina sentsazioa daukat aurtengo San Ferminetan zerbait aldatu dela. Hasteko, dozenaka emakumeren artean txupinazoa "feministizatu" zuten "autodefentsa feminista" leloa zeraman pankarta zabalduz. Bigarrenik, bost gizonezkoren artean 19 urteko neska bati egindako sexu-erasoa gaitzesteko jende-andaka elkartu zen plaza horretan bertan, Udaletxe plazan. Biak ahala biak berriak eta iraultzaileak.

Zerbait aldatzen ari da eta hori ona da. Garai batean, ez horren urruti, emakumeek ez zuten festan egoteko ia eskubiderik. Gaizki ikusia zegoen. Garai batean, ez oso urruti, plaza gizonezkoek betetzen zuten. Garai batean, ez oso urruti, emakumeen espazioa eta jarrera hutsala eta pasiboa zen. Baina gauzak aldatzen ari dira. Ez ditut datuak, baina pentsatu nahi dut San Ferminetan eman den sexu-erasoen kopurua ez dela aurreko urteetan eman dena baino altuagoa izan. Pentsatu nahi dut gugan, emakumeongan, zerbait aldatu dela, eta aldaketa horri ahotsa jarri diogula. Orain salatu egiten da. Badakigulako zer nahi dugun, zer ez, noiz, nola, norekin. Eta gure esku dagoelako egoera aldatzea. Isiltasuna ez da normaltasuna. Salaketak dakarrena da lehen ere existitzen zen baina onartzen ez zen zerbaiti zenbakia jartzea, lekukotasuna ematea, gorputza. Eta zerbaiten kontra egiteko lehenengo gorpuztu egin behar da.

Zerbait aldatzen ari da. Eta zerbait horrek emakumezkoen protagonismoa dauka, jarrera aktiboa, ikusgarritasuna. Emakumea indartsu dago, eta indartsua da.

Jasone Osoro (El Diario Vascon)

¡AUPA, JUAN, HOSTIA!

Juan nació en la casa de debajo a la que dos años antes habían alquilado mis padres, en Ibero, donde nacieron mi madre y mi abuela. Vimos crecer a Juan como a otros muchos chavales del pueblo. De su casa, de la casa de su abuelo Canuto, se veía el frontón, como se veía desde la nuestra. Juan era el pequeñajo flaco que jugaba a todo con la camiseta de la Real Sociedad, con su primo Íñigo o Joaquín de Rodrigo o Luis de El Vasco o muchos otros. Hoy es uno de los cuatro o cinco mejores pelotaris de la historia y un señor estupendo. Mi madre vio crecer a ese niño e incluso en los días en los que los efectos de la enfermedad y las quimios y las radios y sus putas madres más la machacaban, mi madre no se perdió un solo partido de Juan por la televisión. Le alegró la vida. Y a mi padre. Solo por eso, gracias eternas, Juanito.Venga, ponte bueno y luego si hay que jugar se juega, pero si no se puede no pasa nada. Nos sentamos en las gradas de piedra del frontón y a ver jugar. También se está bien ahí.

Jorge Nagore, en su página de Facebook

FALCES CELEBRARÁ EL 31 DE JULIO LA QUINTA EDICIÓN DEL DÍA DEL AJO